Bezoek uit België en weekendje kaapstad

Hallo luitjes

Hier nog een berichtje uit het verre Zuid-Afrika. Zoals beloofd hebben jullie nog een verslagje te goed over het bezoek uit België en ons weekendje Kaapstad.
Waar zullen we beginnen? Twee weken geleden dinsdag! ’s Zondags hadden we een kort terugzien met de ouders van Stefanie en met Steven, de vriend van Anke. Maar dat weerzien was van korte duur want de plicht riep: stage!!! Dinsdag stonden ze echter al terug in Cradock dus het duurde niet lang voor we ze terugzagen. We lieten hen het kleine Cradock zien, ze vonden het leuk  om ons drie maanden thuisfront te zien. We gingen ’s middags iets eten in 1814, een klein café/restaurantje in Cradock waar we al een aantal uren hebben doorgebracht. Namiddag maakten we een korte wandeling door Cradock. Kort was het wel, wat zo speciaal is het hier nu niet. Bovendien zat het weer niet echt mee. In al die maanden hebben we nooit een hele dag regen gehad en nu was het van dat. Gelukkig klaarde het ’s avonds op en konden we toch nog een braai doen. Ze brachten ook een bezoekje aan Charles en Rika en de ouders van Stefanie hadden heerlijke Belgische Chocolade mee. Ze waren er heel content mee. Garrick zat al weken op voorhand te vragen om chocolade en nu was hij supercontent. Charles en Rika deden natuurlijk allerlei verhalen van ons uit de doeken. Hilarisch! Charles verwoorde het zo: Ieder jaar hebben we één ding dat we onthouden van de Belgische meisjes, maar dit jaar is het een heel boek aan herinnering. Zo zijn Stefanie en ik blijkbaar gewaagd aan elkaar als het over stemvolume gaat! Charles vertelde ons dat ze ons altijd van overal horen aankomen! Hihi, dat weten we ook weer.  We brengen hier duidelijk leven in de brouwerij! Na de braai gingen we het Belgische bezoek het nachtleven van Cradock tonen. Misha vergezelde ons want als er één iemand is die het nachtleven op zijn duimpje kent, is hij het hij wel. Eerst gingen we naar crazy Z-bar waar we de Belgische gasten de shooters leren kennen en vooral de G-spot shooter. Heerlijk!!!!!!! Daar lieten we hun ook de typische Zuid-Afrikaanse dans zien, want ze doen hier veel aan koppeldans. Misha leerde de mama van Stefanie dansen, zij was onder de indruk van Misha’s danskunsten. Chrystophe, de broer van Stefanie, nam ondertussen de mama van Misha onder de handen. Hij trachtte haar te imponeren met zijn danskunsten, ja hij heeft wat weg van een Zuid-Afrikaanse jongen. Daarna trokken we naar Bakker waar we ons feestje verder zetten. We dansten en maakten veel plezier. Uiteindelijk gingen we na een schitterend avond naar huis. De volgende dag was het echter iets minder plezant want weeral riep de plicht: we moesten vroeg uit de veren om naar onze stage te gaan. Op de stageplaatsen kregen we ook bezoek van de familie van Stefanie en van Steven. Eerst gingen ze naar het schooltje waar ze hartelijk verwelkomd werden door de directrice, de leerkrachten en de kinderen. Ze hebben samen het dans-en zangmoment gedaan. Ze hadden ook een paar geschenken mee voor in de klassen. Daar waren ze superblij mee! Daarna ging het naar het dagcentrum. Ntsiki verwelkomde hen heel hartelijk. Ze was zo blij dat ze ook bij haar op bezoek kwamen. We zongen met de cliënten enkele liedjes. We gaven een korte rondleiding door het dagcentrum en stelden de cliënten voor. Enkele cliënten lieten hun danskunsten zien, dit was echt geweldig. Daarna trokken Stefanie en de familie van Stefanie verder door Zuid-Afrika. Voor ons kwam de routine van elke dag terug. Maar vrijdagavond zouden we elkaar terug ontmoeten in Kaapstad, dit moet de kers op de taart worden van onze drie maanden in Zuid-Afrika

Vrijdagnacht kwamen we na een lange trip aan in Kaapstad. We hebben dit weekend veel gedaan. We bezochten het aquarium ‘two oceans’, dit was echter een teleurstelling. We vonden dit niet zo speciaal. We bezochten ook het Robbeneiland, dit is het eiland waar Nelson Mandela 18 jaar heeft opgesloten gezeten. Na een boottrip van een half uurtje naar het eiland, stapten we op de bus en maakten we een rondrit op het eiland. Blijkbaar is dit nog steeds bewoond door 200 mensen, waaronder ook ex-gevangenen. Daarna kregen we een rondleiding door de gevangenis, dit door een ex-gevangene. Doordat hij kon vertellen vanuit eigen ervaringen, werd het nog allemaal veel boeiender. We bezochten ook de kleine cel van Nelson Mandela, die veel aantrek had.
Dit weekend bezochten we ook de Tafelberg. We gingen met de kabelbaan naar boven, dit was echter niet mijn favoriete voertuig. Eenmaal boven werden we overvallen door het magnifieke uitzicht dat we hadden op de stad. Dit was echt een kippenvelmoment! Overal waar je keek had je gewoon een prachtig uitzicht. Nu weten we waarom Kaapstad zo’n grote trekpleister is. Verder bezochten we ook Cape Point, dit is officieel het meest Zuidelijke punt van Afrika, maar dit klopt echter niet. Er zijn nog punten die zuidelijker liggen. Ook daar trokken we prachtige foto’s. Dit waren momenten die ons heel lang zullen bijblijven. We aten er ’s middags ook iets en daar werden we lastiggevallen door de baboons, dit zijn grote apen die het leuk vinden om het eten van de mensen te stelen. Stefanie was voortdurend op haar hoede voor de apen rondom haar. Ze had  haar wapen bij om ze weg te jagen: een spuitbus met water. Tijdens het eten zat er plots een grote aap langs Johan, de papa van Stefanie. Schrikken dat hij deed. Je zou voor minder als er plots  een aap naast je staat!

Ook bezochten we Kaap de Goede Hoop, waar we een wandeling tot boven maakte. De wind was ook van de partij, wat het koel deed aanvoelen.  Voor de rest brachten we een bezoekje aan de long street, de winkelstraat van Kaapstad, en Green Market Square, een typisch Afrikaans marktje. Ook the old mill stond op het programma, dit is een markt met eten van over de hele wereld. Ook stond er iemand met Belgische producten, en rara wat aten we daar: Brusselse wafels. Daarvoor moet je dus aan de andere kant van de wereld zitten. Zaterdagavond gingen we eten aan het Waterfront, dit is een gezellige havenplaats in Kaapstad.

Helaas was dit weekend zeer snel voorbij en zouden we hier enkele dagen langer kunnen blijven, toch moesten we naar huis. Bijna leek onze wens uit te komen toen we onze bus naar Cradock gemist hadden. De enige optie om thuis te geraken was een andere bus boeken, maar deze vertrok pas woensdag en zou ons heel veel geld kosten. Bovendien waren we dan veel te laat op onze stage, waardoor we problemen zouden krijgen. Uiteindelijk pakten we een taxi naar de volgende stop van de bus, een uur verderop. Dit was een spannende taxitrip, want het was spits in Kaapstad. Uiteindelijk kwamen we op tijd aan. Het was nipt, want 5 minuten later was de bus er. Van een stresssituatie gesproken. Maandagmorgen kwamen we vroeg aan in Cradock en zetten we rechtstreeks aan naar onze stageplaats. Dit was niet zo gemakkelijk maar we hebben onze dag toch goed omgekregen.

Vorige week hebben we in het dagcentrum een paaseierenzoektocht gedaan met de cliënten. Ze vonden dit super, want blijkbaar is dit hier niet echt een traditie. Vooral de chocolade die ze achteraf mochten opeten kreeg veel aantrek. Het was leuk om hen zo blij te zien. Ook hebben we deze week allerlei dingen met zoutdeeg gemaakt, ook dit vonden ze super. Het is trouwens iets wat ze daarna kunnen schilderen en eventueel verkopen, dit zou allemaal goed zijn voor het dagcentrum.

Donderdagavond was het een uitgaansavond, want vrijdag was voor velen een verlofdag. We gingen een klein stapje zetten, want voor ons was het wel een werkdag vrijdag.  Allee, dat kleine stapje werd al gauw gezet tot in de vroege uurtjes. We hadden een braai en gingen daarna een stapje zetten in Z-bar en Bakker. Het was een toffe avond, we leerden ook nieuwe plaatsen voor afterparty’s kennen, haha. Het begint wel ’s avond ijzig koud te worden om  de afterparty’s buiten te houden, maar we plooien niet, want binnenkort zullen het er geen meer zijn als we terug in België zijn.

Zo dit was alweer een hele boterham vol avonturen. Dit weekend gingen we ook naar Addo Elephant Park, een wildpark hier niet zo ver vandaan. Een verslag en foto’s volgen later.

We willen jullie nog zeggen dat het hier ’s avond heel koud kan zijn. Ook in onze kamer is het ’s nachts soms om te bevriezen. Overdag is het hier echter nog schitterend weer, hoewel de winter om de hoek staat te wachten. Maar met de warme temperaturen kunnen we jullie toch niet meer jaloers maken, want blijkbaar is het in België ook heel warm!

Vele groetjes en tot snel

Stefanie, Anke en Hannelore

PS: Vanaf vandaag is het nog 17 dagen voor we thuis zijn. We keken er allemaal al naar uit, hoewel Hannelore gerust nog een tijdje langer kan blijven. Maar home sweet home!