Stefanie's Birthday en andere avonturen

Hoi iedereen  

We vinden eindelijk nog eens de moed om een blogberichtje te schrijven. Na een lang weekend vol feestjes en schoolwerk (ik weet het, die twee gaan niet goed samen) zijn we nu al aan onze derde week gestart. Amai, het gaat hier snel voorbij!. Ons weekendje naar Port-elisabeth en Jeffreys Bay hebben we uitgesteld omdat we beseften dat we nog veel werk hadden voor school. Maar dit weekend komt het er zeker van.

Vrijdag was het mijn verjaardag en dat hebben we goed gevierd. Het begon al in het schooltje. Daar zongen ze voor mij ‘happy birthday’. Blijkbaar is het hier de gewoonte dat de jarige nadien voor hun moet zingen. Daar stond ik met mijn mond vol tanden. Ik heb ze ‘mama sé mama sa’ geleerd en ‘van Afrika tot in Amerika’. Gelukkig steunde Anke mij hierbij.

’s Avonds werden we uitgenodigd door Rika en Charles voor een braai (Zuid-Afrikaanse BBQ). Hmmm lekker! Saucissen, steak en Afrikaanse pap met tomatensaus. De pap was speciaal, maar met de tomatensaus was ze nog lekker. Daarna gingen we richting Bakker en Z-bar voor een avondje uit. Misha, de jongen die we vorige week leerden kennen wachtte ons op aan het B&B en leidde ons door de ‘nightlife of Cradock’. Eerst gingen we naar Z-bar, waar we heel wat nieuw volk leerden kennen. Velen waren benieuwd naar ons en soms voelden we ons echt bekeken. Ook wist blijkbaar iedereen dat ik vandaag jarig was en als ze het niet wisten werd het hen wel gezegd door Misha en co. Na Z-bar trokken we naar Bakker. Ik was al gewaarschuwd dat ze daar al wisten dat ik jarig was. Ook is het daar de gewoonte dat de jarige ad fundum een klaargemaakte cocktail op de toog moet opdrinken. Ook ik had het aan mijne gilet. Iedereen riep ‘Belgium Belgium Belgium!’ en in 3 keer kreeg ik het drankje toch op. Daarna was alles veel leuker als je weet wat ik bedoel!!!! Het feestje ging door tot 2u tot de politie ons kwam buitenshotten. Daarna ging het richting afterparty  in het trimpark. Geweldig, die afterparties. Ze pushten ons voor een nightswimming, maar dit stellen we liever nog wat uit. Op het einde van de nacht zetten we aan richting ons huisje dat op minder dan 5 minuten stappen is.

Zaterdag werkten we vooral voor school en ’s avonds hebben we ons terug volledig laten gaan in Bakker. We hebben er ons eerste safaritochtje opzitten (nu ja safari, dan wel zonder beesten :p). Maar er zat toch heel wat speed achter!! Wij zaten in de laadbak en scheurden door Cradock. Dit liet heel wat stof opwaaien. ps: Hannelore heeft hier een dik trauma aan overgehouden. Daarna trokken we terug richting Bakker. De afterparty lieten we die avond aan ons voorbij gaan anders kwam het echt niet meer goed. Zondag was het weeral een dagje werken voor school, afgewisseld met een plonsje in het water. Ons weekend was weer veel te snel voorbij! Het weer was trouwens weer zalig, veel zon met een beetje wind. Dit is wat anders dan in België zo te horen!

In het schooltje en in het dagcentrum gaat alles nog zijn gewone gang. Vandaag kreeg Hannelore een rondleiding in het ‘township’, dit was wel de moeite want ze zag zo eens de lokale bevolking. Ook werden vandaag de ouders uitgenodigd en kreeg ze opnieuw zicht op ‘the African time’. Om 10u begon de vergadering en om 11u30 stroomden er nog ouders toe. Een horloge kennen ze hier duidelijk niet, dat heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. Nu vrijdag gaat Hannelore trouwens met haar gasten naar Mountain Zebra Park. Een leuk vooruitzicht dus. Hopelijk kunnen wij (Anke en ik met de kinderen van het schooltje) mee. Maar dit zal moeilijk zijn voor het vervoer. Morgen vragen we dit.

Ook onze taxichauffeur blijft voor avontuur zorgen. Vrijdag na onze werkdag kwam hij ons zoals gewoonlijk ophalen. Toen we voorbij shoprite reden begon er opeens rook uit zijn auto komen. Nooit waren we zo snel uit een auto, we hebben gezegd dat hij moest stoppen en ons er uit moest  laten. We wilden niet in de Belgische kranten verschijnen onder de titel: ‘3 meisjes omgekomen in Zuid-Afrika in ontplofte auto’. Want dit was wel wat we dachten, misschien wat overdreven, maar toch. We waren vandaag benieuwd of de auto nog leefde. En nee hoor, we werden opgehaald door een grote witte auto met laadbak. We werden van ’s morgens vroeg al goed wakker geschud, daar vanachter in de laadbak.  

Trouwens, ons nieuw huisdier, meneer de krekel is er niet meer! Donderdag hebben we met pijn in het hart (vooral Anke) de opdracht gegeven hem uit te roeien, want het was ’s nachts niet meer uit te houden. Nachten lang zat dat beestje te roepen achter ons. En blijkbaar hij niet alleen, want ook meneer de Kakkerlak en Mevrouw de spin hadden van onze muur hun huis gemaakt. Een heel nest zat daar!

Zo, dit was het dan, tot de volgende keer!

Groetjes
Hannelore, Stefanie en Anke